فارسی درس ۱۲ : پیام آور رحمت
فارسی
درس ۱۲ : پیام آور رحمت
مقدمه :
پیام پیامبر ( ص ) ، گنجینه و آبشخوری است
که انسانیت همواره برای تازگی و شگوفایی و
شکوهمندی خود بدان نیازمند است .
تشبیه پیام پیامبر به گنجینه و آبشخور
رکن اول : پیام پیامبر
رکن دوم : گنجینه و آبشخور
بند ۲ :
ای ابوذر ، پنج چیز را پیش از پنج چیز ،
غنیمت شمار :
تکرار پنج چیز
بند ۳ :
جوانی ات را پیش از پیری ، تندرستی ات را پیش
از بیماری ، بی نیازی ات را پیش از نیازمندی ،
آسایشت را پیش از گرفتاری و زندگی ات را پیش
از مرگ :
تضاد : جوانی و پیری
تندرستی و بیماری
بی نیازی و نیازمندی
آسایش و گرفتاری
زندگی و مرگ
بند ۴ :
ای ابوذر ، اگر درباره ی چیری که به آن علم
نداری ، از تو پرسیده شود ، بگو نمی دانم تا
از پیامدهای ناگوار آن در امان بمانی :
مراعات نظیر : علم ، پرسیده ، نمی دانم
بند ۵ :
ای ابوذر ، به اندازه ی نیاز ، سخن بگو .
گشاده روی و خندان باش که خدای تعالی ،
گشاده روی و آسان گیر را دوست دارد :
مراعات نظیر : گشاده روی و خندان
تکرار : گشاده روی
بند ۶ :
ای ابوذر ، هم نشین نیک بهتر ازتنهایی است
و تنهایی ، بهتر از هم نشین بد است :
تکرار : هم نشین ، بهتر ، تنهایی ، است
تضاد : نیک و بد
بند ۷ :
مثل مؤمنان جمله چون یک تن است ؛ چون
یک اندام را رنجی رسد ، همه ی اندام ها
آگاهی یابند و رنجور شوند :
تشبیه مؤمان به تن
رکن اول : مؤمنان
رکن دوم : تن
تشخیص : آگاهی یافتن به اندام ها نسبت داده شده
است .
بند ۸ :
ای ابوذر ، مبادا با برادر مسلمانت قهر کنی ؛
زیرا کردار شایسته در هنگام قهر ، به درگاه
پروردگار پذیرفته نمی شود :
تکرار : قهر
نکته ی زبانی :
ماضی بعید ، ماضی التزامی :
ماضی بعید ، انجام کاری را در گذشته ی دور نشان
می دهد .
ساختمان ماضی بعید به این ترتیب است :
صفت مفعولی + صرف « بود »
خورده + بودم
کاشته + بودی
نوشته + بود
فرستاده + بودیم
نشسته + بودید
خواسته + بودند
از مصدر « گرفتن » ماضی بعید می نویسیم
و صرف می کنیم :
گرفت : بن ماضی
گرفته + بود
صفت نشانه ی
مفعولی ماضی
بعید
گرفته بودم گرفته بودیم
گرفته بودی گرفته بودید
گرفته بود گرفته بودند
از مصدر « نوشیدن » ماضی بعید می نویسیم
و صرف می کنیم :
نوشید : بن ماضی
نوشیده + بود
صفت نشانه ی
مفعولی ماضی
بعید
نوشیده بودم نوشیده بودیم
نوشیده بودی نوشیده بودید
نوشیده بود نوشیده بودند
از مصدر « نگریستن » ماضی بعید می نویسیم
و صرف می کنیم :
نگریست : بن ماضی
نگریسته + بود
صفت نشانه ی
مفعولی ماضی
بعید
نگریسته بودم نگریسته بودیم
نگریسته بودی نگریسته بودید
نگریسته بود نگریسته بودند
از مصدر « پیوستن » ماضی بعید می نویسیم
و صرف می کنیم :
پیوست : بن ماضی
پیوسته + بود
صفت نشانه ی
مفعولی ماضی
بعید
پیوسته بودم پیوسته بودیم
پیوسته بودی پیوسته بودید
پیوسته بود پیوسته بودند
از مصدر « نواختن » ماضی بعید می نویسیم
و صرف می کنیم :
نواخت : بن ماضی
نواخته + بود
صفت نشانه ی
مفعولی ماضی
بعید
نواخته بودم نواخته بودیم
نواخته بودی نواخته بودید
نواخته بود نواخته بودند
ماضی التزامی : این فعل ، انجام کاری را در گذشته ،
با شک و تردید نشان می دهد .
ساختمان ماضی التزامی به این ترتیب است :
صفت مفعولی + صرف « باش »
خورده + باشم
کاشته + باشی
نوشته + باشد
فرستاده + باشیم
نشسته + باشید
خواسته + باشند
از مصدر « گرفتن » ماضی التزامی می نویسیم
و صرف می کنیم :
گرفت : بن ماضی
گرفته + باشــ + م
صفت نشانه ی
مفعولی ماضی
التزامی
گرفته باشم گرفته باشیم
گرفته باشی گرفته باشید
گرفته باشد گرفته باشند
از مصدر « نوشیدن » ماضی التزامی می نویسیم
و صرف می کنیم :
نوشید : بن ماضی
نوشیده + باشــ + م
صفت نشانه ی
مفعولی ماضی
التزامی
نوشیده باشم نوشیده باشیم
نوشیده باشی نوشیده باشید
نوشیده باشد نوشیده باشند
از مصدر « نگریستن » ماضی التزامی می نویسیم
و صرف می کنیم :
نگریست : بن ماضی
نگریسته + باشــ + م
صفت نشانه ی
مفعولی ماضی
التزامی
نگریسته باشم نگریسته باشیم
نگریسته باشی نگریسته باشید
نگریسته باشد نگریسته باشند
از مصدر « پیوستن » ماضی التزامی می نویسیم
و صرف می کنیم :
پیوست : بن ماضی
پیوسته + باشـ + م
صفت نشانه ی
مفعولی ماضی
التزامی
پیوسته باشم پیوسته باشیم
پیوسته باشی پیوسته باشید
پیوسته باشد پیوسته باشند
از مصدر « نواختن » ماضی بعید می نویسیم
و صرف می کنیم :
نواخت : بن ماضی
نواخته + باشـــ + م
صفت نشانه ی
مفعولی ماضی
التزامی
نواخته باشم نواخته باشیم
نواخته باشی نواخته باشید
نواخته باشد نواخته باشند
محمدی باشیم ...
